StarCraft 2: Wings Of Liberty

StarCraft II is een real-time strategiegame en het langverwachte vervolg op StarCraft. De game bevat drie compleet verschillende en gebalanceerde rassen: de Protoss, Terran en Zerg. Deze rassen zijn grondig herzien en vernieuwd met enkele nieuwe eenheden en nieuwe trucs voor enkele klassieke terugkerende eenheden.

StarCraft II maakt gebruik van een nieuwe 3D-engine die het mogelijk maakt prachtige landschappen en kolossale eenheden en legers op het scherm te toveren. In de game zit een unieke verhaalmodus en de mogelijkheid om in multiplayer tegen elkaar te vechten. StarCraft II bestaat uit drie delen. Dit eerste deel, Wings of Liberty, richt zich op het verhaal van de Terrans, het menselijke ras. Er wordt uitgebreid ingegaan op de achtergrond van dit ras.

Tijdens missies dien je een leger op te bouwen. Dit betekent dat je niet alleen legers moet bouwen, maar ook moet investeren in de wapenuitrusting van je eenheden. StarCraft II is een real-time strategiegame, wat betekent dat er tijdens de gevechten continu dingen gebeuren. Je dient dus constant je manschappen aan te sturen.

Recensie(s)

Tegenwoordig wordt vrijwel elke game afgerekend op vernieuwing en innovatie. Brengt een game iets dat we al eerder gezien hebben, dan wordt het al gauw jammerend aan de kant geschoven als zijnde niet boeiend en de ontwikkelaar wordt neergezet als een inspiratieloze uitmelker. Zo mogelijk zijn de verwachtingen bij vervolgen nog hoger. De basis staat en er is alle tijd om vernuftige ideeën te verwerken die de game fris en verslavend maakt. Innovatie is troef en een graadmeter voor het spelplezier. StarCraft II laat zien dat je ook zonder veranderingen aan de formule verrassend uit de hoek kunt komen.
In het eerste deel van dit drieluik, StarCraft II: Wings of Liberty, vergezellen we Jim Raynor die zich verzet tegen de heerschappij van de Terran Dominion met aan het hoofd Arcturus Mengsk, ooit leider van een rebellengroep waar ook Raynor onderdeel van was. Raynor probeert niet alleen de dreiging die er binnen zijn eigen ras heerst te beteugelen, ook de Zerg, een vijandig buitenaards insectachtig ras, wil hij terugdringen. Om dit te bewerkstelligen opereert hij met zijn Raynor’s Raiders, een groep van zijn betrouwbaarste compagnons, vanuit zijn ruimteschip de Hyperion. Het is de aanzet tot een groots verhaal dat aan de hand van talloze missies en prachtige lange filmscènes wordt verteld.

Deze filmpjes zijn, zeker voor het RTS-game, ongekend. Naast dat ze er strak uitzien, zijn de conversaties en scenario’s stuk voor stuk boeiend en indrukwekkend. Het verhaal komt zodoende prachtig naar voren en dat is maar goed ook. Het verhaal is namelijk erg interessant en wordt in Wings of Liberty echt op een sterke manier uit de doeken gedaan. Plottwists en nieuwe personages passen uitstekend in het StarCraft-universum en dragen alleen maar bij aan de ervaring. Aangezien elk deel van de StarCraft II-trilogie zich op een ras focust, is de campaign per ras veel uitgebreider. Zodoende wordt het Terran-verhaal veel meer kans om zich te ontplooien.

En dat gebeurt naarmate je meer en meer van de talloze operaties doorspeelt. Op de Star Map van de Hyperion is er meestal een keuze uit een aantal planeten. Elke planeet staat voor een missie (op de laatste planeet na), maar het is niet verplicht iedere planeet te bezoeken. In totaal zijn er 29 missies te ontdekken en er is voor de ware speurneus ook nog een geheime operatie te vinden. Elke missie levert een bepaalde hoeveelheid credits op en vaak ook nog wat onderzoekspunten. Deze investeer je vervolgens in nieuwe units en gebouwen of upgrades voor je huidige eenheden. De volgorde waarin je de planeten afwerkt is volledig aan jou, net als de hoeveelheid optionele planeten die je bezoekt. Daarnaast word je nog wel eens voor morele keuzes gesteld. Je moet de kant van een van de twee partijen kiezen en jouw keuze heeft ook daadwerkelijk invloed op de missie. Vaak is deze missie totaal anders dan de andere mogelijkheid.

In de missies zelf laat StarCraft II zijn ware kracht zien. Eigenlijk elke missie laat je nadien ademloos achter. De missies zijn stuk voor stuk met zorg opgezet en je moet wisselende strategieën toepassen om ze tot een succesvol einde te brengen. Zo speel je bijvoorbeeld een van de missies volledig met maar één onzichtbare eenheid. Goed positioneren en manoeuvreren zijn hierbij van belang, omdat er een aantal vijanden zijn die onzichtbare units kunnen ontdekken. Op de volgende planeet kan je net zo goed bezig zijn met het verzamelen van mineralen terwijl er om de haverklap een enorme lavastroom omhoog komt die alles in de as legt. Een persoonlijke favoriet is de operatie waarin je een aantal treinen moet onderscheppen. Terwijl je op pad bent om de trein te bereiken, word je vaak ook nog in je kamp aangevallen, waardoor je op twee plekken tegelijk erg attent moet reageren. Door de wisselende omstandigheden waarin je verkeert, gebruik je bijna nooit dezelfde formule voor de opbouw van je leger.

Dat leger bestaat overigens wel voornamelijk uit dezelfde units als in de eerste StarCraft. Op het gebied van eenheden is namelijk vrij weinig veranderd, maar dat is helemaal geen gemis. Het arsenaal aan units is simpelweg compleet, en minder is meer in dit geval. Het heeft namelijk geen zin om tientallen soorten units te handhaven, zoals gebruikelijk is in de meeste andere RTS-games, als je maar een select aantal legereenheden gebruikt. In StarCraft II zul je van alle units gretig gebruik maken, zonder het gevoel te hebben dat je wat mist.

Daarnaast gedragen de eenheden zich ook een stuk intelligenter dan voorheen. Ze lopen elkaar minder in de weg, vijanden worden slim omcirkeld en op andere momenten groeperen eenheden zich om goed beschermd te zijn. Dit is essentieel, omdat StarCraft heel erg leunt op het idee dat elke unit een aantal zogenaamde ‘counter’-tegenstanders heeft. Als een Siege Tank bijvoorbeeld omcirkeld wordt door kleine Zerglings, kan hij ze veel minder snel tot insectenmoes schieten. Stalkers zijn bijvoorbeeld dan weer erg zwak tegen de raketschietende Marauders, maar vormen ze juist weer de angstgegner van menig gevechtsvliegtuigen. Het belangrijkste is nog wel dat zelfs de allersimpelste eenheden ook later in een potje nog van groot belang zijn, omdat er genoeg dure units zijn die juist in deze zwakkere units hun Waterloo vinden, zonder dat de game ook maar enigszins uit balans raakt. Deze zogenaamde driehoekswerking is ook van belang zodra je het online op gaat nemen tegen menselijke tegenstanders.

En nu we toch aanbeland zijn bijde online multiplayer: die is werkelijk fantastisch. Het is veruit de beste multiplayer-ervaring die je met een RTS-game beleeft. Dit komt niet alleen dankzij de piekfijne balans die er tussen de drie verschillende rassen heerst, maar ook doordat er voor alle spelers plek is om online aan de slag te gaan. Je hoeft niet te vrezen dat je volledig afgeslacht wordt door ervaren StarCraft-veteranen, omdat de game een divisiesysteem hanteert. Door middel van een vijftal kwalificatiepotjes wordt je sterkte bepaald. Aan de hand van die resultaten word je ingedeeld in de bronzen, zilveren, gouden of platinum divisie. Voor de echte bikkels is het nog mogelijk om vanuit de platinum league jezelf naar de diamanten divisie op te werken.

Er wordt dus alle ruimte gegeven om het spel te leren tegen gelijkwaardige tegenstanders, en dat werkt. Verlies je bijvoorbeeld alle plaatsingspotjes en kom je onderin de bronzen divisie terecht, dan speel je hoogstwaarschijnlijk alleen maar tegen mensen die diezelfde prestatie hebben geleverd. Wie zich toch nog even wil warmdraaien tegen de computer doet dat aan de hand van een aantal uitdagingen die de speler voorbereidt op de online slagvelden. Zo krijg je de opdracht om bijvoorbeeld de juiste counter-units uit te zoeken, hoe je effectief mineralen verzamelt of hoe je snel en effectief je basis en leger kunt besturen en uitbreiden. Ook gewone potjes tegen de computer kunnen helpen, omdat de kunstmatige intelligentie zo geprogrammeerd is dat hij tactieken toepast die online ook zeer gebruikelijk zijn. Ondergetekende bungelde in de bèta nog ergens in de grijze middenmoot van de bronzen divisie, maar heeft zich inmiddels, ook aan de hand van deze uitdagingen, in het volledige spel toch al opgewerkt naar de topregionen van de zilveren afdeling door nieuw geleerde strategieën toe te passen.

Als je het wel gehad hebt met oude tactieken als het vroegtijdig zergen van je tegenstanders met zerglings loont het zich om even na te denken hoe je de tegenstander gaat aanpakken Aangezien de vijand al met genoeg tactieken rekening moet houden, is een nieuwe tactiek vaak dodelijk effectief. Het is fantastisch om te ervaren dat het zelf op de proppen komen met een creatieve tactiek zich dikwijls uitbetaalt. Naast dat het je punten voor het klassement oplevert als je wint, brengt het vooral veel zelfvoldoening als je eens niet wint volgens met een abc’tje. Met het bedenken van strategieën kun je echt oneindig doorgaan en daardoor eigenlijk ook met de multiplayer van StarCraft II. Het enige gemis is wellicht dat de game geen echte LAN-functie heeft, maar daar is eigenlijk ook alles mee gezegd.Conclusie: StarCraft II toont dat innovatie helemaal niet essentieel is om een vervolg te maken waar je je vingers bij aflikt. Het verhaal is groots en meeslepend, en wordt daarnaast sterk gebracht in zowel tussenscènes als missies. Daarnaast steken de missies zelf ook heerlijk in elkaar, elke missie heeft wel zijn memorabele aspecten en vereist telkens weer een andere aanpak. De multiplayer is veruit de beste die je kunt ervaren op RTS-gebied, de balans is nagenoeg perfect en is dankzij het divisiesysteem voor iedereen gewoon toegankelijk. Daar dragen de uitdagingen dankzij hun effectieve leermethode overigens ook aan bij.